Pleinen zijn er in allerlei soorten en maten. Ze hebben meestal een duidelijke (sociale) functie, maar er zijn ook genoeg ‘zomaar’ pleintjes, die er schijnbaar functieloos bijliggen. Soms zijn pleinen een bron van jarenlang getouwtrek. Men kan het dan maar niet eens worden over de functie en inrichting, omdat er veel belangen en potentiële gebruikers zijn. Maar altijd zijn het de pleinen waar het stedelijk leven zich afspeelt, zoals demonstraties en zelfs revoluties. De excursie werd vooral een inspirerende zoektocht naar kwaliteit en naar aspecten die dat zichtbaar maken. Of de ontdekking dat dit, ondanks goede bedoelingen, toch net niet gehaald wordt.

Deze fietsexcursie startte in de Spaarndammerbuurt. We maakten een reis in de tijd vanaf de Amsterdamse school via de binnenstad naar ‘de Basel’, waar Jouke van der Werf een verhaal hield over de Amsterdamse pleinen. Na de lunch – op een interessante plek – werd o.a. gefietst naar ‘het Funen’, winnaar van de Gouden Piramide, en het Kastanjeplein (d.m.v. een publieksenquête uitgeroepen tot het mooiste plein van Nederland) met een toelichting van de ontwerpers.

Kijk hier voor het verslag van de excursie kwaliteit openbare ruimten

De winnaar van deze Zaanse architectuurprijs is op 19 april bekendgemaakt.

De bouwwerken die de afgelopen twee jaar voor inwoners van Zaanstad al het meest zichtbaar waren, zijn de bouwwerken in en rond Inverdan. Maar naast vier grote genomineerde bouwcomplexen in dit nieuwe stadscentrum waren nog zeven andere en geheel verschillende bouwwerken genomineerd. Op vier locaties – verspreid over de Zaanstreek – kon iedereen uitgebreider kennismaken met al deze bijzondere bouwprojecten.

Prof. dr. Harmen G. van der Wilt is hoogleraar Internationaal Strafrecht aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) en verricht onderzoek naar de strafrechtspleging van internationale strafhoven. Hij was waarnemer bij de berechting van John Demjanjuk, die in mei 2011 door de rechtbank in München werd veroordeeld vanwege medeplichtigheid aan de moord op ongeveer 28.000 Joden in het vernietigingskamp Sobibor, bijna allemaal Nederlanders.

De meeste internationale strafhoven zijn in Den Haag gevestigd en ontstonden in vervolg op de tribunalen van Neurenberg en Tokio waar de zwaarste oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog zijn berecht. Voor het tijdelijke Joegoslaviëtribunaal stond onder meer Slobodan Milosevic terecht en er liepen daar processen tegen Radovan Karadzic en Ratko Mladic. Het permanente Internationale Strafhof berechtte Thomas Lubanga Dyilo vanwege massamoorden en het ronselen van kindsoldaten in de oorlog in het noordoosten van Congo. Hij is de eerste veroordeelde sinds de oprichting in 1998 van het Internationale Strafhof dat de Verenigde Naties inmiddels bijna een miljard dollar heeft gekost.

Hoe gaat berechting van oorlogsmisdadigers in zijn werk en wat zijn de voor- en nadelen van berechting door internationale strafhoven? Is het beter om hen in eigen land te berechten, of in het land waar de misdaden zijn gepleegd zoals gebeurde met veel oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog? Deze en andere vragen legde prof. dr. Ellie Lissenberg, emerita hoogleraar criminologie aan de Universiteit van Amsterdam, voor aan prof. dr. Harmen van der Wilt.

Lees hier het verslag van de Babelsalon

De openbare ruimte beleven we door er te zijn maar vaker nog ervaren we het vanuit beweging. We zijn bovendien als Nederlanders gemiddeld 1,5 uur per dag onderweg. De openbare ruimte bestaat voor elke stad uit een stelsel van (water)wegen en ruimten, omzoomd door gebouwen en groen; altijd in een unieke samenstelling. De beweging in de infrastructuur en de beleving van een stad zijn daarmee verschillend. Uit analyse blijkt dat er ook overeenkomsten zijn, zoals de organisch gegroeide stad en de geplande stad. Deze theoretische kennis werd door lector Peter de Bois gepresenteerd, voorzien van, herkenbare, praktijksituaties.

En hoe zit dit dan in de Zaanstreek? Wat is bekend over de beleving en beweging in de openbare ruimte in onze eigen omgeving? Historisch gezien heeft de Zaan in belangrijke mate onze infrastructuur bepaald. Van oudsher was de Zaan niet alleen dé vervoersader van de streek, de Zaan was ook dé openbare ruimte en dé plek waar alles gebeurde. Tijden veranderen en de behoefte aan een goede openbare ruimte op land is nu wel degelijk aanwezig. Al was het alleen maar om de kwaliteiten van diezelfde Zaan te kunnen beleven. Maar krijgt die openbare ruimte wel de aandacht die hij nodig heeft?
Het Zaanse Islant atelier voor stedebouw heeft een aantal studies gemaakt naar de betekenis van die openbare ruimte met name langs de Zaan. Remco Reijke liet zien welke mogelijkheden er zijn om de kwaliteit van onze eigen openbare ruimte te verbeteren, om deze beter te beleven en de juiste plaats in het Zaanse netwerk te geven.

Tijdens deze avond stond de wisselwerking tussen wetenschap en praktijk van de infrastructuur en inrichting van de buitenruimte centraal, waarbij gezocht werd naar een antwoord op de vraag hoe binnen de aanwezige infrastructuur het publieke domein meer kwaliteit kan krijgen.

De avond stond o.l.v. Jan Roncken, Orka Advies, projectmanager stedelijke vernieuwing sociaal en fysiek.
Gastsprekers waren Peter de Bois, lector Meervoudig Intensief (duurzaam) Ruimtegebruik Hogeschool van Amsterdam en Remco Reijke, Islant atelier voor stedebouw en docent stedenbouw Hogeschool Utrecht

Lees hier het verslag van deze bijeenkomst