Door de maatregelen rond het coronavirus zit (bijna) iedereen hele dagen thuis. De straten zijn verlaten, dat leuke restaurantje is dicht, kantoren leeg en interactie met anderen verloopt voornamelijk digitaal. Of vanaf anderhalve meter afstand. We hebben al dagen niemand gezien of zitten opeens met het hele gezin op elkaars lip. We houden afstand en trekken ons terug in huis.
Naast een thuis is ons huis verworden tot werkplek, leslokaal, sportzaal en vele andere functies die het voorheen niet had. Wat voor invloed heeft dat op onze woning, het woongenot en onze waardering van de woonomgeving? Welke lessen kunnen we hieruit trekken voor de toekomst? Nu je beperkt naar buiten kunt, wat is voor jou waardevol in je woonomgeving?
Ode aan de reistijd
7.24 uur, dinsdagochtend 12 mei 2020 Ik verminder mijn snelheid van 100 km/uur terug naar 70, passeer de sluizen en rij de Afsluitdijk op. Donkere wolken hangen boven het IJsselmeer en via een gat in het dek schijnt de zon op het water. Jakobsladders verlichten de golven waardoor een prachtige schittering ontstaat. Op weg naar Harlingen voor een werkafspraak. Een van de zeldzame momenten dat ik nog reistijd heb.
Een mens weet pas wat hij mist als het er niet is. Zo is het bij mij met reistijd. Nooit gedacht dat ik een ode aan de reistijd zou schrijven, maar nu na maanden thuiswerken ben ik tot een nieuw inzicht gekomen.
‘Als specialist in het uiterst efficiënt plannen en regelen gaan alle activiteiten naadloos in elkaar over. Er is geen ‘verloren tijd’ meer voor bezinning en dat breekt op.’
Opgevoed met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en sterk arbeidsethos is ‘niets doen’ voor mij altijd heel lastig. Naast een fulltimebaan, een gezin met twee kinderen en vrijwilligerswerk bij twee stichtingen is er altijd nog tijd over voor sport en gezelligheid met familie en vrienden. Mezelf de tijd gunnen om ‘niets te doen’, oftewel uit het raam staren en wegdwalen met mijn gedachten is geen talent. De momenten waarop dat wel gebeurde, waren in de trein of auto. Onderweg van of naar werk en ik gedwongen was even ‘niets te doen’. Momenten waarop ik tijd had om mijn gedachten te structureren, situaties en ervaringen te verwerken en interessante ideeën ontstonden.
Nu na ruim twee maanden thuiswerken is mijn reistijd nagenoeg gereduceerd tot nul. Met werk, gezin, huishouden en zorg voor ouders is er letterlijk geen moment om me te vervelen, en dat is nu juist het probleem. Als specialist in het uiterst efficiënt plannen en regelen gaan alle activiteiten naadloos in elkaar over. Er is geen ‘verloren tijd’ meer voor bezinning en dat breekt op.
Kortom, na jarenlang als verkeersplanoloog gewerkt te hebben aan het verkorten van reistijden, betrap ik mezelf erop dat ik geniet van de zeldzame autoritten. Lekker rondtoeren gaat nog iets te ver, maar in een wereld die echt volledig op zijn kop staat durf ik niets meer uit te sluiten.
Leontine de Koning is verkeersplanoloog en programmontwikkelaar bij Babel Zaans architectuurplatform
Meer afleveringen in deze blogserie
Bert Pots
Lisa Constant
Eva Stache
Piet Oudega
Hans Staller
Erwin Smit
Els Lenting
Natasja Groothuismink
Bert Pots
Wessel Breunesse
Eva van Rijen
Recente reacties