Wonen in de ruimte, parkeren onder de sloten, een oneindig Europa, in een vliegauto naar het werk, Europia sprekend en op vakantie naar de maan. Hoe wonen, leven en werken we in 2050?
Jongeren hebben de toekomst! Cliché maar waar. De toekomst is voor veel mensen ook een bron voor inspiratie en creativiteit. Een groep van 20-ers en 30-ers met verschillende achtergronden zijn uitgenodigd om een dag lang in ons BABEL UTOPIA LAB onder aanvoering van Huib Kraaijveld elkaar te inspireren en op een creatieve manier verwachtingen en ideeën over de wereld van morgen tot uitdrukking te brengen.
UTOPIA LAB: WAAR ZIEN WIJ ELKAAR OVER 350.160 UUR?
Een oneindig Europa, in een vliegauto naar het werk, op vakantie naar de maan; zomaar wat gedachten over de toekomst. Die toekomst is vaak dichterbij dan we denken. Wie had ooit gedacht dat de ontwikkeling rond multimedia zo snel zou gaan? Wie had ooit voorzien dat we in 2010 zouden spreken over digitale oorlogvoering?
Iedereen denkt wel eens na hoe de wereld er in de toekomst uit ziet. En dan bedoelen we niet morgen of overmorgen, maar pak ‘m beet: 2050. Hoe wonen, leven en werken we dan? Het lijkt nog vér weg, maar wetenschappers, beleidsmakers en politici zijn al volop bezig met voorsorteren op de wereld van de toekomst.
De toekomst kan ook een bron van inspiratie en creativiteit zijn. Babel nodigde daarom in het tijdelijke gemeentelijke atelier van het Verkadecomplex een twintigtal jonge creatieve mensen uit om – onder de bezielende leiding van Huib Kraaijeveld – hun ideeën en verwachtingen over de wereld van ‘overmorgen’ tot uitdrukking te brengen in het Utopia Lab.
Het kostte de meeste deelnemers even tijd om op de vroege zaterdagochtend op gang te komen. De sessie begon met een brainstormronde over algemene thema’s als samenleving, communicatie, energie, ruimte en mobiliteit. Daarna gingen de groepjes verder ‘de diepte in’ en werd het concept verder uitgewerkt. Dat leverde interessante kruisbestuivingen op tussen architecten, vormgevers, illustratoren en theatermakers en verrassende gezichtspunten:
In Utopia worden gezinnen niet meer gevormd rond de ouders, maar rond de kinderen. Ouders wisselen vaak van werkplek en van partner. Kinderen vormen – tot ze het huis uitgaan – de meest stabiele factor. Er zijn familiehuizen, waar kinderen permanent wonen en ouders inwonend zijn.
Dwars tegen alle multimediale ontwikkelingen in groeit in Utopia een tegenbeweging van ‘slow communication’. Fysieke ontmoetingspunten worden weer belangrijk. Er wordt een sociale dienstplicht ingevoerd in de vorm van een ‘maatjes-systeem’, dat jongeren uit hun digitale wereld haalt en in contact brengt met andere groepen in de samenleving.
Ruimte is pas waarneembaar binnen een kader. In Utopia lopen de fysieke en virtuele ruimten vloeiend in elkaar over.
In Utopia hoeven we niet meer de weg op naar de supermarkt of het museum, maar komen de voorzieningen naar ons toe. De ‘AH to go’ is een reizende capsule, waar je – eventueel samen met anderen – aan kunt koppelen.
Het tweede deel van de middag werd besteed aan de uitwerking en de voorbereiding voor de presentaties. Hierbij kreeg het creatieve proces steeds meer de overhand. In korte tijd onderging het atelier een ware metamorfose. Alles lag bezaaid met karton, papier en ander materiaal. Er verrees een 3-D boom, waarvan de bladeren de kaart van de Zaanstreek vormden en de nerven de fysieke en digitale bewegwijzering; er werden tekeningen gemaakt, maquettes en een heus gedicht. Na vieren stroomde het atelier vol met bezoekers, die met veel plezier de verschillende toekomstbespiegelingen over zich heen lieten komen. Met speciale brilletjes konden zij hun toekomst scherper onder ogen komen. Even later liepen zij in colonne langs de imaginaire AH To Go. De borrel na afloop vormde de gezellige afsluiting van een productieve dag.
Alles kan en alles mag! Aan het einde van de dag presenteerde de groep het resultaat voor publiek.
korte teksten van de resultaten
